Και σιχαίνομαι, πραγματικά σιχαίνομαι και δε μπορείς καν να φανταστείς πόσο το εννοώ, όταν μου λένε διάφορα ή ακόμα με κοιτάνε στον δρόμο. Και έχοντας κάνει αυτή τη δήλωση, και έχοντας ξαναδηλώσει στο παρελθόν πόσο απεχθάνομαι οτιδήποτε κάνει κάποιον άντρα, εκθέτω τον εαυτό μου με έναν τρόπο που κάθε άλλο παρά μουδιάζει τον ανδρισμό κάποιου.
Και μπορεί και να είναι μία ακόμα αυτοκαταστροφική φάση μου, το να βάζω τον εαυτό μου σε μία θέση που θα με κάνει να νιώθω άσχημα. Και μπορεί και να προκαλώ τους άντρες να είναι ο εαυτός τους απλά για να έχω κιάλλους λόγους να τους σιχαίνομαι στη καθημερινότητά μου.
Δε ξέρω ούτε εγώ αυτή τη στιγμή.
Αλλά δε παύει να είναι λάθος να πρέπει να νιώθω ενοχικά προς το σώμα μου.
Και απλά προτείνω να μπορούμε να το βλέπουμε και αλλιώς.
Και σκέφτηκα πως είναι αλλιώς να βλέπεις γυμνές φωτογραφίες άγνωστων γυναικών και να τις σέβεσαι και αλλιώς να συμβαίνει από μια τύπισσα που ξέρεις. Σου δίνει άλλη προοπτική του θέματος, όχι;
Μια φορά, σε μια διαμάχη εξουσίας και δρόμου, όταν ανακατεύτηκα για να σώσω τον δρόμο ένας ταξιτζής μου είπε πως δεν έπρεπε να ανακατευτώ και έκανε τη κλασσική ρητορική ερώτηση "εσύ θα αλλάξεις τον κόσμο;" και τότε σκέφτηκα, αλλά δεν απάντησα από ευγένεια, εσύ πιθανότατα όχι, εγώ όμως ναι. Και ίσχυει. Και θα το δείτε.
No comments:
Post a Comment